اگر یک فرد صداهای طبیعی را با شدتی بیشتر و در حد آزاردهنده بشنود، به آن هایپراکوزیس گفته می شود. نام دیگری که برای هایپراکوزیس وجود دارد، پرشنوایی است. در این مشکل تنظیم امواج حسی شنوایی که در گوش داخلی درک می شود و به سمت مغز فرستاده می شود، به هم خورده است. این اختلال در امواج عصبی شنیداری باعث می شود صداهای معمولی مانند صدای موتور خودرویی که سوار آن هستند، آزاردهنده و بسیار شدید احساس شود. این بیماری علاوه بر این علامت ممکن است با افسردگی، اضطراب، گوش درد، و مشکلات در ارتباط دیگران همراه باشد. هر عاملی که باعث آسیب به حلزون شنوایی در گوش داخلی شود، می تواند باعث ایجاد بیماری هایپراکوزیس یا پرشنوایی شود. لابیرنتیت و سایر انواع عفونت و التهاب در گوش داخلی به ویژه حلزون شنوایی، مصرف دراز مدت برخی از داروها مانند دیازپام، قرار گرفتن برای مدت طولانی در معرض سر و صدای زیاد، بیمار مفصل گیجگاهی فکی، سردردهای میگرنی، افسردگی و بسیاری از بیماری های دیگر ممکن است باعث بروز هایپراکوزیس یا پرشنوایی شود. در مواردی که هایپراکوزیس به طور ثانویه به یکی بیماری یا شرایط پزشکی دیگر حادث می شود، رفع و درمان بیماری اولیه در بیشتر موارد باعث رفع هایپراکوزیس می شود. بیمارانی که به هایپراکوزیس مبتلا هستند، از صداها دوری می کنند. آنها در اتاق را به روی ورود حتی صداهای ساده ای مانند موتور بخچالی که در آشپزخانه به طور طبیعی کار می کند، می بندند. این کار سیر بیماری را بدتر می کند زیرا سیستم شنوایی فرد را به صداهای معمولی حساس تر می نماید. به همین دلیل، توصیه می شود این افراد از صداهای معمولی دوری نکنند و اجازه دهند سیستم شنوایی آنها با شدت معمولی صداها اخت شود. برای تشخیص این بیماری باید به پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مراجعه کرد. شرح حال بیماری، معاینه کامل گوش و انجام تست شنوایی سنجی از مهم ترین شاخص هایی هستند که به تشخیص بیماری هایپراکوزیس یا همان پرشنوایی کمک می کند. اگر هایپراکوزیس به صورت ثانویه نسبت به یک بیماری دیگر ایجاد شده است، درمان آن بیماری باعث رفه پرشنوایی می شود. اگر چنین نیست شناخت درمانی و حساسیت زدایی صوتی از راه های درمان موثر برای رفع علائم این بیماری محسوب می شوند. شایان ذکر است که این انواع درمانی در زمان کوتاه ممکن است با بهبودی همراه نباشند و حداقل 6 تا 12 ماه طول بکشد تا چنین درمان هایی به ثمر بنشینند.

دکتر علی کوهی

ویدیو مارکتینگ سایت پزشکی

گوش میانی هر فرد، وظیفه انتقال امواج صوتی از پرده گوش تا دریچه بیضی در روی حلزون شنوایی را بر عهده دارد. در یکی از ظریف ترین ساختارهای مکانیکی بدن، سه استخوان بسیار ظریف در گوش میانی قرار دارند. این سه استخوانچه به گونه ای به هم وصل هستند، که لرزش پرده گوش به دنبال دریافت امواج صوتی را به صورت انرژی حرکتی به دریچه بیضی منتقل می کنند. اگر به هر دلیلی این استخوانچه های آسیب ببینند و توانایی حرکت را از دست بدهند، روی قدرت شنوایی فرد تاثیر منفی می گذارد. عوامل متعددی می توانند باعث آسیب استخوان های ظریف موجود در گوش میانی شوند. عفونت گوش میانی به خصوص اگر به طور عودکننده و مکرر اتفاق بیفتد، شایع ترین علت آسیب به استخوانچه ها محسوب می شود. پارگی پرده گوش، کلستئاتوم، ضربه های نافذ و غیرنافذ، تومورها و هر عاملی که به گوش میانی آسیب بزند می تواند باعث اختلال در کارکرد مجموعه استخوانچه های گوش میانی شود. برای ترمیم آسیب وارده به گوش میانی انجام یک عمل جراحی توصیه می شود که اوسیکولوپلاستی نام دارد. اوسیکول واژه لاتین است که معنای آن استخوانچه است و پلاستی به معنی ترمیم است. اوسیکولوپلاستی به عمل جراحی در ناحیه گوش میانی گفته می شود که هدف آن ترمیم استخوانچه های موجود در گوش میانی و برگرداندن کارکرد این مجموعه به بهترین حد ممکن است. برای انجام اوسیکولوپلاستی روش های متعددی وجود دارد. انتخاب روش انجام عمل جراحی به آسیب وارده به استحوانچه ها و سایر اجزای گوش بستگی دارد. گاهی امکان استفاده از استخوانچه های آسیب دیده وجود دارد. به عنوان نمونه، با تراشیدن نقاط آسیب دیده کوچک می توان همچنان استخوان های ریز گوش را حفظ کرد و دوباره آنها را در جای مناسب خود کار گذاشت. اما گاهی استخوان های ظریف موجود در گوش میانی چنان آسیب دیده اند که امکان استفاده از آنها وجود ندارد. در این حالت از پروتزها به جای استخوانچه های خود بیمار استفاده می شود. پروتزها در طرح ها و از جنس های مختلف تولید می شوند. پروتزهایی که از جنس تیتانیوم هستند، با بهترین نتایج و کمترین عوارض همراه بوده اند و به همین دلیل امروزه بیشتر از پروتزهای تیتانیومی استفاده می شود. بر اساس این که کدام استخوانچه های ریز در گوش میانی قابل استفاده نیستند، ممکن است از طرح های مختلف پروتز برای هر بیمار استفاده شود. به هر حال، این عمل جراحی به لحاظ عوارض و مشکلات پس از عمل جراحی جزو جراحی های سبک محسوب می شود. ممکن است پزشک جراح از بیمار بخواهد که پس از عمل جراحی تا سه چهار هفته از کار سنگین، از فعالیت هایی که با ضربه به سر ممکن است همراه باشد مانند برخی ورزش ها، از سفر هوایی و از وارد شدن آب به گوش پرهیز نماید. اگرچه نتیجه عمل جراحی اوسیکولوپلاستی به لحاظ افزایش قدرت شنوایی در بیشتر موارد بسیار خوب است اما نباید انتظار داشت که همه افراد تحت عمل جراحی به همان قدرت شنوایی پیش از آسیب گوش میانی دست می یابند. دکتر کوهی متخصص جراحی گوش و حلق و بینی از دانشگاه استنفورد آمریکا آماده پذیرش بیماران نیازمند به جراحی اوسیکولوپلاستی در تهران هستند.

منبع:

پادکست جناب آقای دکتر کوهی

سرمازدگی لاله گوش چیست؟

وقتی لاله گوش بدون محافظت کافی برای مدت مدید در معرض هوای سرد در حد انجماد قرار می گیرد، سرمازدگی لاله گوش رخ می دهد. در این حالت سرما به بافت لاله گوش آسیب وارد می سازد.

میزان آسیب ناشی از سرمازدگی لاله گوش به دو عامل بستگی دارد:

?         پایین بودن دما

?         مدت قرار گرفتن در معرض دمای پایین

سرمای زیاد برای مدت طولانی می تواند به طور مستقیم به بافت لاله گوش آسیب بزند و تعدادی از سلول های بدن را از بین ببرد. این نابودی سلول ها به دلیل انجماد به وجود می آید.

اما آسیب ناشی از سرمازدگی به انجماد ختم نمی شود. به دلیل سرما و در نتیجه، تنگ شدن رگ هایی که خونرسانی بافت های مجاور را انجام می دهند، آسیب بیشتر به سایر سلول ها وارد می شود.

همچنین در این شرایط احتمال ایجاد لخته در رگ ها و کاهش بیشتر خونرسانی هم وجود دارد.

چه عواملی خطر سرمازدگی لاله گوش را بیشتر می سازند؟

بجز دمای پایین و مدت بیشتر قرار گرفتن در معرض دمای پایین، شرایط پزشکی و محیطی دیگری هم هستند که خطر سرمازدگی را بیشتر می کنند. بیماری های کاهش دهنده جریان خون لاله گوش از این دسته محسوب می شوند. دیابت، آترواسکلروز (گرفتگی شریان ها)، اسپاسم رگ ها ناشی از استعمال دخانیات و سفت بودن یک لباس روی پوست گردن مانند کراوات می تواند در افزایش خطر سرمازدگی موثر باشد.

همچنین خیس شدن لاله گوش یا تماس داشتن با فلز خطر و شدت سرمازدگی را افزایش می دهند.

علائم سرمازدگی لاله گوش

با آغاز سرمازدگی لاله گوش علائم اولیه تظاهر پیدا می کنند. سرد شدن شدید پوست لاله گوش و حس گزگز و مورمور اولین علائم سرمازدگی خفیف به شمار می روند. در صورت پیشرفت سرمازدگی، پوست لاله گوش حس لامسه را از دست می دهد. سپس تغییر رنگ پوست رخ می دهد. پوست ممکن است به رنگ قرمز، سفید، کبود یا خاکستری مایل به زرد در آید. در نهایت، تغییر قوام پوست، غیرانعطاف پذیر شدن لاله گوش و ظهور تاول ها نشان می دهند سرمازدگی شدید رخ داده است.

تشخیص و درمان سرمازدگی لاله گوش

پزشک جراح گوش و حلق و بینی از روی شرح حال و معاینه تشخیص سرمازدگی را مطرح می کند.

درمان سرمازدگی از گرم کردن دوباره گوش آغاز می شود. تجویز مسکن های خوراکی برای کاهش درد کمک کننده است. باید با پوشش استریل از پوست آسیب دیده لاله گوش حفاظت کرد. پس از گذشت یک یا دو ماه بافت های مرده مشخص می شوند و لازم است آنها را جدا و خارج کرد. آنتی بیوتیک خوراکی، مراقبت از زخم و گاهی جراحی هم لازم می شود.

دکتر کوهی