شما می توانید بدوید، بپرید، یک قلم را در دست بگیرید، بخندید و درد را احساس کنید. وجود مغز، لازمه انجام کارها و احساس حس ها است. مغز یک بافت نرم است که از سلول های عصبی و سلول های محافظ آنها تشکیل شده است. مغز در استخوانی به نام جمجمه از ضربات احتمالی دور می ماند. مغز به نخاع وصل می شود و بیشتر پیام ها را از راه نخاع دریافت یا صادر می کند. به برخی از بخش های مغز «لوب» اطلاق می شود. در مجاروت قاعده جمجمه، چهار بخش از مغز وجود دارند: لوب های پیشانی، لوب های گیجگاهی، ساقه مغز و مخچه. قاعده جمجمه از پایین، این بخش های مغز را محافظت می نماید. مانند همه جای بدن، امکان ظهور تومور در قاعده جمجمه هم وجود دارد. گاهی تومور در جای دیگری از بدن سرچشمه گرفته اما به قاعده جمجمه گسترش پیدا کرده است. به این حالت «متاستاز» گفته می شود. تومورهای قاعده جمجمه به مناطق حساس مغز بسیار نزدیک هستند. همین امر باعث می شود انجام عمل جراحی برای برداشتن تومورهای قاعده جمجمه بسیار دشوار و دارای ظرافت های زیاد باشد. عناصر متعددی در این ناحیه قرار دارند و تومورهای قاعده جمجمه ممکن است از هر یک از این عناصر سرچشمه بگیرد. مننژ (پرده های حفاظت کننده اطراف مغز)، سینوس ها، غده هیپوفیز و خود استخوان قاعده جمجمه از مهم ترین عناصر این ناحیه به شمار می روند که ممکن است تومور ایجاد نمایند. بر اساس این که تومور قاعده جمجمه از کدام بافت منشا گرفته باشد، علائم ناشی از آن تفاوت دارد. یک مشخصه مشترک این است که علائم تومورهای قاعده جمجمه همگی به آرامی آغاز می شوند و با گذشت زمان به صورت بسیار تدریجی بدتر می گردند. اگر جهت رشد تومور از قاعده جمجمه به سمت بینی باشد، علائم آن ممکن است بسیار شبیه سینوزیت مزمن به نظر برسد. آبریزش بینی، گرفتگی بینی، خونریزی از بینی، دشواری تنفس از بینی و احساس فشار در صورت از مهم ترین علائم این نوع از تومورهای قاعده جمجمه به شمار می رود. سایر تومورهای قاعده جمجمه ممکن است با علائم دیگری همراه باشند مانند مشکلات بینایی، بی حسی دندان های بالا، بیرون زدگی چشم، اشک ریزش، کاهش بویایی، افت شنوایی، سردرد، تشنج، تهوع، استفراغ و گوش درد. پزشک معالج برای تشخیص تومورهای قاعده جمجمه ممکن است علاوه بر اخذ شرح حال و معاینه کامل از انواع تصویربرداری پزشکی هم استفاده نماید مانند ام آر آی، سی تی اسکن یا پت اسکن. نمونه برداری شاید برای قطعی شدن تشخیص لازم باشد. درمان تومورهای قاعده جمجمه به طور کلی شامل یک یا ترکیبی از این موارد است: عمل جراحی برداشتن تومور از قاعده جمجمه (اگر امکانش وجود داشته باشد)، رادیوتراپی (یا همان پرتودرمانی) و در برخی از انواع خاص تومور شاید شیمی درمانی به کار گرفته شود. دکتر علی کوهی دانش آموخته رشته فوق تخصصی جراحی گوش و حلق و بینی از دانشگاه استنفورد آمریکا آماده پذیرش بیماران در کلینیک خود واقع در تهران هستند.

منبع:

uhhospitals

neuroscientificallychallenged

پوست موجود روی لاله گوش و کانال گوش مانند پوست هر جای دیگر بدن ممکن است به سرطان مبتلا شود و یک تومور بدخیم به وجود آورد. تابش مداوم و زیاد آفتاب به لاله گوش مهم ترین عاملی است که می تواند به سرطان گوش منجر شود. اگر ضایعاتی مانند زخم یا عفونت مزمن گوش برای مدت های بسیار طولانی در گوش رخ دهد، می توانند احتمال بروز سرطان گوش را افزایش دهند. اگر سرطان گوش در ناحیه لاله گوش رخ دهد، به راحتی دیده می شود. به همین دلیل افرادی که به سرطان گوش در ناحیه لاله گوش مبتلا می شوند، زودتر به پزشک مراجعه می کنند. در این افراد هنوز سرطان در مراحل اولیه است و درمان راحت تر و موفق تر به انجام می رسد. اما در مواردی که سرطان گوش در دید نیست و درون کانال گوش قرار دارد، باید به برخی علائم حساس بود. ترشح چرکی، ترشح خونابه ای از گوش، درد گوش، وجود توده در گوش، احساس ضعف در حرکات ماهیچه های صورت و کم شدن حس شنوایی از علامت هایی هستند که نباید آنها را دستکم گرفت. توصیه می شود کسانی که این علائم را دارند در اولین فرصت با پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مشورت نمایند. پزشک برای تشخیص قطعی بیماری از تومور نمونه برداری می کند. نمونه دریافت شده، توسط پزشک متخصص آسیب شناسی پزشکی (پاتولوژی) زیر میکروسکوپ بررسی می شود و سرطانی بودن یا نبودن ضایعه گزارش می گردد. یکی دیگر از کارهای تشخیصی که پزشک معالج انجام می دهد تصویربرداری پزشکی مانند ام آر آی یا سی تی اسکن است. در تصاویر حاصل از این روش ها پزشک می تواند گستردگی و اندازه دقیق تومور بدخیم را مشخص نماید. این کار از این جهت اهمیت دارد که پزشک نوع و وسعت عمل جراحی را از قبل مشخص می نماید. اگر تومور بدخیم گوش در مراحل اولیه باشد، درمان آن با یک عمل جراحی به طور معمول به راحتی و بدون مشکل انجام می شود. اما اگر سرطان گوش بسیار پیشرفت کرده باشد، لازم است یک یا چند عمل جراحی وسیع انجام گیرد. بسیاری از کسانی که دچار سرطان گوش هستند، لازم است در کنار عمل جراحی تحت رادیوتراپی هم قرار گیرند. رادیوتراپی یا همان پرتودرمانی از عود دوباره سرطان گوش پیشگیری می کند. در موارد خاصی از سرطان گوش، علاوه بر استفاده از روش های درمانی جراحی و رادیوتراپی، شیمی درمانی هم ممکن است لازم شود. دکتر علی کوهی دانش آموخته رشته فوق تخصصی جراحی گوش و حلق و بینی از دانشگاه استنفورد آمریکا برای پذیرش بیماران مشکوک به سرطان گوش در کلینیک خود واقع در تهران آمادگی دارند.

منابع:

پادکست جناب آقای دکتر علی کوهی

cancerresearchuk

جراحی گوش با آندوسکوپی یا همان جراحی آندوسکوپی گوش یکی از روش های جدید جراحی گوش به شمار می رود. علت استفاده از آندوسکوپی در جراحی گوش این است که میزان تهاجم و برش پوست و سایر بافت ها در حین انجام جراحی گوش به حداقل ممکن برسد. در بسیاری از موارد، جراحی آندوسکوپی گوش از کانال گوش بدون هر گونه برشی در سایر نقاط به انجام می رسد. به طور کلی، پزشک فوق تخصص جراحی گوش و حلق و بینی در اتاق عمل جراحی گوش از دو وسیله پزشکی برای بهتر دیدن استفاده می کند. یکی از این وسایل آندوسکوپ و دومی میکروسکوپ است. گوش دارای ریزترین اجزایی است که عمل جراحی روی آنها انجام می شود. به عنوان نمونه، سه استخوان بسیار ریزی که در گوش میانی قرار دارند، ظریف ترین استخوان های بدن به شمار می روند. کوچک ترین استخوانچه گوش میانی استیپیس نام دارد و تقریبا 6 عدد از آن روی یک سکه پانصد تومانی جا می شوند. بنابراین طبیعی است که برای انجام عمل جراحی روی چنین اعضای کوچکی استفاده از میکروسکوپ ضروری باشد. مشکل استفاده از میکروسکوپ این است که اگر جسمی مانند یک استخوانچه گوش میانی جلوی آن قرار گیرد، دید میکروسکوپ کور می شود و دیگر به کار نمی آید. برای رفع نقاط کور میکروسکوپ در عمل جراحی گوش از آندوسکوپی گوش در حین عمل استفاده می شود. دستگاه آندوسکوپی شامل یک لوله باریک است که در نوک آن عدسی (لنز) قرار دارد. می توان عدسی آندوسکوپ گوش را تا نزدیک محل عمل پیش برد و جزییات محل عمل را با درشتنمایی بهتری نسبت به میکروسکوپ دید. از سوی دیگر، لوله آندوسکوپ گوش، کاملا انعطاف پذیر است. به همین دلیل آندوسکوپ می تواند از اطراف جسمی که راه دید میکروسکوپ را سد می کرد، عبور کند. با آندوسکوپی می توان نقاط کور میکروسکوپ جراحی را هم دید. همین برتری ها گاهی باعث پیشگیری از یک برش بیشتر هنگام عمل جراحی می شود. میدان دید با آندوسکوپ گوش نسبت به میکروسکوپ بیشتر است. در جراحی آندوسکوپی گوش می توان با استفاده از لنزهای مختلف حتی گوشه های دورافتاده گوش را هم مشاهده کرد. گاهی اوقات در عمل جراحی گوش، هم از میکروسکوپ، هم از آندوسکوپی گوش استفاده می شود. به عنوان نمونه، در عمل جراحی برداشتن کلستئاتوم گوش ابتدا میکروسکوپ بیشتر کاربرد دارد اما با برداشتن بخش اصلی کلستئاتوم، پزشک جراح می تواند با آندوسکوپ گوش در گوشه و اکناف گوش بیمار به دنبال باقی مانده احتمالی کلستئاتوم بگردد بدون این که انجام برش تازه لازم باشد. امکان انجام عمل جراحی آندوسکوپی گوش توسط دکتر علی کوهی برای بیماران مبتلا به انواع مشکلات گوش مانند کلستئاتوم وجود دارد. دکتر علی کوهی از دانشگاه استنفورد آمریکا در رشته فوق تخصصی جراحی گوش و حلق و بینی فارغ التحصیل شده اند و هم اکنون در کلینیک خود در تهران آماده درمان بیماران گرامی هستند.

منبع:

entcolumbia

پوست موجود روی لاله گوش و کانال گوش مانند پوست هر جای دیگر بدن ممکن است به سرطان مبتلا شود و یک تومور بدخیم به وجود آورد. تابش مداوم و زیاد آفتاب به لاله گوش مهم ترین عاملی است که می تواند به سرطان گوش منجر شود. اگر ضایعاتی مانند زخم یا عفونت مزمن گوش برای مدت های بسیار طولانی در گوش رخ دهد، می توانند احتمال بروز سرطان گوش را افزایش دهند. اگر سرطان گوش در ناحیه لاله گوش رخ دهد، به راحتی دیده می شود. به همین دلیل افرادی که به سرطان گوش در ناحیه لاله گوش مبتلا می شوند، زودتر به پزشک مراجعه می کنند. در این افراد هنوز سرطان در مراحل اولیه است و درمان راحت تر و موفق تر به انجام می رسد. اما در مواردی که سرطان گوش در دید نیست و درون کانال گوش قرار دارد، باید به برخی علائم حساس بود. ترشح چرکی، ترشح خونابه ای از گوش، درد گوش، وجود توده در گوش، احساس ضعف در حرکات ماهیچه های صورت و کم شدن حس شنوایی از علامت هایی هستند که نباید آنها را دستکم گرفت. توصیه می شود کسانی که این علائم را دارند در اولین فرصت با پزشک متخصص گوش و حلق و بینی مشورت نمایند. پزشک برای تشخیص قطعی بیماری از تومور نمونه برداری می کند. نمونه دریافت شده، توسط پزشک متخصص آسیب شناسی پزشکی (پاتولوژی) زیر میکروسکوپ بررسی می شود و سرطانی بودن یا نبودن ضایعه گزارش می گردد. یکی دیگر از کارهای تشخیصی که پزشک معالج انجام می دهد تصویربرداری پزشکی مانند ام آر آی یا سی تی اسکن است. در تصاویر حاصل از این روش ها پزشک می تواند گستردگی و اندازه دقیق تومور بدخیم را مشخص نماید. این کار از این جهت اهمیت دارد که پزشک نوع و وسعت عمل جراحی را از قبل مشخص می نماید. اگر تومور بدخیم گوش در مراحل اولیه باشد، درمان آن با یک عمل جراحی به طور معمول به راحتی و بدون مشکل انجام می شود. اما اگر سرطان گوش بسیار پیشرفت کرده باشد، لازم است یک یا چند عمل جراحی وسیع انجام گیرد. بسیاری از کسانی که دچار سرطان گوش هستند، لازم است در کنار عمل جراحی تحت رادیوتراپی هم قرار گیرند. رادیوتراپی یا همان پرتودرمانی از عود دوباره سرطان گوش پیشگیری می کند. در موارد خاصی از سرطان گوش، علاوه بر استفاده از روش های درمانی جراحی و رادیوتراپی، شیمی درمانی هم ممکن است لازم شود. دکتر علی کوهی دانش آموخته رشته فوق تخصصی جراحی گوش و حلق و بینی از دانشگاه استنفورد آمریکا برای پذیرش بیماران مشکوک به سرطان گوش در کلینیک خود واقع در تهران آمادگی دارند.

منابع:

پادکست جناب آقای دکتر علی کوهی

https://www.cancerresearchuk.org/about-cancer/head-neck-cancer/cancer-of-the-ear/middle-inner-about

بسیاری از افرادی که دچار عفونت کرونا شده اند، گرفتگی گوش را در حین عفونت تجربه کرده اند. برخی افراد هم با وجودی که مدتی از پایان مرحله حاد کرونا در آنها می گذرد همچنان از کاهش نسبی شنوایی (شبیه گرفتگی گوش) و وزوز گوش و حتی سرگیجه شکایت دارند.

آیا عفونت کرونا می تواند باعث گرفتگی گوش شود؟

پاسخ این سوال مثبت است. ویروس کرونا به لحاظ محل شروع عفونت و در موارد خفیف تا متوسط بسیار شبیه آنفلوانزا است. به عبارت دیگر، ویروس کرونا می تواند به طور مستقیم ناحیه بالایی حلق که به آن حلق بینی گفته می شود را عفونی کند.

ایجاد عفونت در این ناحیه با التهاب و تورم بافت این ناحیه توام است. عدم امکان تهویه گوش میانی به دلیل انسداد کانال اتصالی گوش میانی و حلق بینی (کانال اُستاش) عامل اصلی ایجاد مشکل است. هوای محبوس در گوش میانی پس از مدتی جذب جریان خون می شود و در گوش میانی حالت خلاء به وجود می آید.

این حالت خلاء در گوش میانی باعث کاهش نسبی شنوایی می شود، حالتی که بیشتر افراد آن را تحت عنوان گرفتگی گوش ابراز می کنند. بنابراین همان طور که آنفلوانزا و سرماخوردگی می توانند باعث ایجاد گرفتگی گوش شوند، ویروس کرونا هم می تواند باعث گرفتگی گوش شود.

آیا کرونای مزمن با گرفتگی گوش یا سرگیجه و وزوز گوش همراه است؟

پاسخ این سوال هم مثبت است. پیش از این که به تشریح این بخش پرداخته شود، در مورد کرونای مزمن توضیحی ارائه می گردد.

تفاوت مهم ویروس کرونا با ویروس های عامل آنفلوانزا و سرماخوردگی این است که احتمال آسیب زدن آن به سایر بافت های بدن و ایجاد علائمی که برای مدت طولانی در بدن می ماند بیشتر است. به این عوارض و علائم طولانی مدت ناشی از عفونت قبلی با ویروس کرونا، کرونای مزمن گفته می شود.

اگرچه اطلاعات مربوط به کرونا به طور مداوم در حال تغییر و به روز رسانی است اما اطلاعات موجود نشان می دهد درصد قابل توجهی از مبتلایان به کرونا در آینده با علائم گوش دست و پنجه نرم می کنند. به عبارت دیگر کرونای مزمن با گرفتگی گوش (کاهش نسبی شنوایی)، وزوز گوش و سرگیجه همراه است.

با توجه به این که مطالعات اختصاصی در این مورد هنوز به پایان نرسیده است نمی توان گفت که آیا عفونت کرونا عامل اصلی ایجاد چنین علائمی است یا فقط یک همراهی آماری بین کرونا و علائم گوش یا حفظ تعادل مطرح است.

چنین به نظر می رسد که ویروس کرونا هم از راه عفونت مستقیم گوش داخلی، هم از راه پاسخ تشدید یافته سیستم ایمنی بدن به ویروس، هم از راه ایجاد لخته های خون در رگ های تغذیه کننده گوش داخلی توان آسیب زدن به گوش داخلی را دارد. برای یافتن این پاسخ باید منتظر نتایج تحقیقات پزشکی بمانیم. جهت مشاوره بیشتر با دکتر کوهی از طریق لینک ارتباطی موجود در سایت اقدام نمایید.